Wanneer je iets koopt via de affiliate links in onze content, kunnen we een commissie ontvangen zonder extra kosten voor jou. Ontdek Wat is een beleggingsstrategie?
Een beleggingsstrategie is een systematisch plan, aanpak of methodologie die ontworpen is om beleggers te begeleiden bij het toewijzen van hun financi?le middelen om hun beleggingsdoelen te bereiken. Een doordacht geformuleerde beleggingsstrategie stemt de doelstellingen van de belegger af op de juiste activa en portefeuilles en vergroot de kans op het behalen van het verwachte resultaat.
Het aannemen en uitvoeren van een beleggingsstrategie vereist een aanzienlijke discipline om vast te houden aan het plan dat de belegger in het begin heeft opgesteld. Om de betekenis van een beleggingsstrategie beter te begrijpen, delen we meer details over de verschillende soorten die er bestaan, hoe je er een implementeert en hoe belangrijk diversificatie is om risico’s te beperken.
Soorten beleggingsstrategie?n
Afhankelijk van de voorkeur en het plan van elke belegger kunnen verschillende strategie?n worden toegepast en uitgevoerd om positieve resultaten te genereren. Hier volgt een overzicht van de meest voorkomende soorten beleggingsstrategie?n.
Groei Beleggen
Groeibeleggen richt zich op aandelen die naar verwachting sneller in waarde zullen stijgen dan de bredere markt. Groeibeleggers kopen aandelen van bedrijven met veelbelovende bedrijfsmodellen in een relatief vroeg stadium van hun ontwikkeling, een grote totaal aanspreekbare markt die relatief onontgonnen is, of verstorende bedrijfsvoorstellen die op de lange termijn tot marktdominantie kunnen leiden.
Enkele van de meest voorkomende groeisectoren zijn technologie, communicatie, gezondheidszorg en consumentenelektronica.
Deze strategie wordt meestal toegepast door beleggers die op agressieve wijze vermogen willen opbouwen of de waarde van hun portefeuille willen vergroten door extra risico’s te nemen.
Waardebeleggen
Value beleggers willen beleggen in aandelen die onder hun intrinsieke waarde worden verhandeld. Dit betekent dat ze, na het inschatten van de re?le waarde van een bedrijf, die inschatting vergelijken met het prijskaartje dat de markt toekent en op basis daarvan beslissen of het aandeel tegen een aantrekkelijke prijs wordt verhandeld.
Ze volgen een tegendraadse aanpak en beleggen in out-of-favoror bedrijven met aantrekkelijke waarderingen in vergelijking met de onderliggende fundamentals. Waardeaandelen worden vaak verhandeld tegen lage koers-winstverhoudingen en de bedrijven die ze uitgeven hebben volwassen bedrijfsmodellen.
Value beleggers nemen een zeker risico bij het samenstellen van een portefeuille, omdat hun veronderstellingen en inschattingen fout kunnen blijken te zijn. De bedrijven waarin ze meestal investeren zijn echter stabiel genoeg om ervoor te zorgen dat het ge?nvesteerde kapitaal niet volledig verloren gaat, zelfs als de dingen niet gaan zoals verwacht.
Inkomenbeleggen
Inkomensbeleggers bouwen portefeuilles op om een gestage stroom geld te genereren waarmee ze hun levensonderhoud kunnen aanvullen of volledig kunnen dekken. Ze beleggen in aandelen met mooie en stabiele dividendrendementen en vastrentende activa zoals obligaties, CD’s, geldmarktfondsen en lijfrentes met een laag risico op wanbetaling. Inkomensstrategie?n zijn meestal geschikt voor gepensioneerden en conservatieve beleggers die zich richten op kapitaalbehoud.
Momentum Beleggen
Momentumbeleggers kopen effecten die de afgelopen 3 tot 12 maanden beter hebben gepresteerd dan de algemene markt en verkopen effecten die minder goed hebben gepresteerd, ervan uitgaande dat de trends uit het verleden zich zullen voortzetten. Aandelen met een hoog momentum bevinden zich in sectoren die positieve macrowinden ondervinden.
Bij dit type strategie wordt een gematigd risico genomen. Het kan voordelig zijn als de marktomstandigheden gunstig zijn en beleggers de positieve trend in een vroeg stadium identificeren. Het kan echter negatieve resultaten opleveren als de belegging laat in de cyclus wordt gedaan.
Indexbeleggen
Indexbeleggen is gericht op het evenaren van de prestaties van een marktindex zoals de S&P 500 in plaats van te proberen de markt te “verslaan”. Indexbeleggers geloven dat het moeilijk is om de aandelenmarkt consistent te overtreffen door individuele aandelenselectie.
Deze beleggers gebruiken indexbeleggingsfondsen en exchange-traded funds (ETF’s) om portefeuilles op te bouwen tegen lage kosten. Indexbeleggen wordt meestal gezien als een buy-and-hold strategie met een lange beleggingshorizon.
Indexbeleggen brengt aanzienlijk lagere risico’s met zich mee dan beleggen in groei of waarde, omdat indexen over het algemeen sterk gediversifieerd zijn. Om dit type strategie aan te vullen, passen beleggers vaak de DCA-methodologie (dollar-cost averaging) toe, waarbij het geld dat aan een belegging wordt besteed over verschillende perioden wordt gespreid om de kostenbasis glad te strijken en te voorkomen dat beleggers aan market timing doen.
Tactische assetallocatie
Tactische assetallocatie past de assetclassmix van een portefeuille dynamisch aan om te profiteren van veranderende risico-rendementprofielen en marktkansen. Het volgt een actievere benadering dan de traditionele strategische assetallocatie op basis van langetermijndoelen.
Het is vermeldenswaard dat beleggingsstrategie?n kunnen worden geclassificeerd als actief of passief, afhankelijk van de frequentie waarmee beleggers de portefeuille wijzigen.
Als een portefeuille een hoge omloopsnelheid heeft, wat betekent dat de effecten waaruit de portefeuille is samengesteld voortdurend worden gekocht en verkocht, is er sprake van een actieve strategie. Als de posities in de portefeuille daarentegen nauwelijks veranderen in de loop van de tijd, betekent dit dat de belegger een passieve benadering heeft gekozen.
Hoe maak je een beleggingsstrategie?
Aan de slag gaan met een beleggingsstrategie omvat verschillende stappen, van het defini?ren van de doelen van de belegger tot het uitvoeren van de vereiste transacties om de portefeuilles op te bouwen. Hier volgt een kort overzicht van hoe het hele proces in de praktijk werkt.
1. Beoordeel uw beleggingsdoelen
Definieer duidelijk de financi?le doelstellingen van de strategie en schat in welk rendement u verwacht te behalen. Deze doelen kunnen het opbouwen van een pensioen of studiefonds voor de kinderen, het sparen voor een aanbetaling op een huis, het genereren van inkomen of het opbouwen van vermogen op de lange termijn zijn. Conservatieve doelen hebben meestal een kortere tijdshorizon, terwijl ambitieuze doelen vragen om het nemen van extra risico’s en veel geduld.
2. Bepaal uw risicotolerantie
Bepaal uw bereidheid en vermogen om een waardedaling van de portefeuille en perioden van hoge volatiliteit te tolereren. Beleggen brengt risico met zich mee. Daarom is het belangrijk om rekening te houden met een aanvaardbaar niveau van volatiliteit en de mogelijkheid dat er zich drawdowns kunnen voordoen. Conservatieve beleggers richten zich meer op kapitaalbehoud dan op het produceren van aantrekkelijke rendementen. Agressieve beleggers daarentegen verdragen meer volatiliteit in hun streven naar hogere rendementen op lange termijn.
3. Kies de beoogde assetallocatie
Assetallocatie betekent het toewijzen van percentages aan elke portefeuillecomponent, waaronder aandelen, obligaties, contanten en andere effecten. De meest conservatieve beleggers hebben een hogere allocatie van obligaties en contanten. Ondertussen nemen agressieve groeigerichte beleggers meestal een hoger percentage aandelen en alternatieve activa op die over een lange tijdshorizon mooiere beloningen kunnen genereren. Deze allocatie kan na verloop van tijd veranderen als de financi?le doelen van de belegger ook veranderen.
4. Selecteer de effecten waaruit de portefeuille zal bestaan
Onderzoek specifieke effecten binnen de activaklassen die zullen worden opgenomen om de portefeuille te bevolken. De beste beleggingsstrategie?n voor beginners bestaan uit het kopen van beleggingsfondsen of ETF’s tegen lage kosten, omdat deze zorgen voor diversificatie binnen aandelen, vastrentende waarden en alternatieve activa. Individuele effecten vereisen meer onderzoek en monitoring.
5. De strategie uitvoeren
Financier de beleggingsrekeningen en beslis hoe de effecten die aan de portefeuille zullen worden toegevoegd, zullen worden aangekocht – d.w.z. alles in één keer, dollar-cost averaging (DCA) of market timing. Overweeg om automatische aankopen in te stellen. Bij de meeste makelaarskantoren kunnen beleggers terugkerende beleggingen doen door hun bankrekening te koppelen aan de makelaarsrekening.
6. Monitoren en herbalanceren
Bezoek de portefeuille regelmatig om de allocaties opnieuw in balans te brengen om in lijn te blijven met de oorspronkelijke doelen. Dit houdt in dat te zware activa worden verkocht om onderwogen activa te kopen. Zorg ervoor dat geen enkele activaklasse de wegingen domineert. Herbalanceer ten minste elk kwartaal of wanneer de allocaties meer dan 5 procentpunten afwijken van hun respectievelijke doelen.
Voorbeelden van beleggingsstrategie?n
Laten we eens kijken naar enkele voorbeelden uit de praktijk van hoe beleggingsstrategie?n werken.
1. Een actief beheerde agressieve portefeuille opbouwen
Belegger A wil rijkdom genereren door het geld te gebruiken dat hij de afgelopen 10 jaar heeft gespaard. Het is mogelijk voor deze persoon om een individuele pensioenrekening (IRA) op te zetten om geld te besparen op belastingen en extra rijkdom te genereren uit deze fondsen.
Omdat het doel van de portefeuille het opbouwen van rijkdom is, is gekozen voor een agressieve portefeuilletoewijzing. Dit betekent dat de belegger een hoge risicotolerantie heeft. Bijgevolg zal het grootste deel van de portefeuille bestaan uit instrumenten met een hoog risico-beloningsprofiel.
Een hypothetische portefeuilletoewijzing voor deze belegger zou zijn:
- 10% – Hoogrentende obligaties
- 30% – Amerikaanse aandelen
- 20% – Buitenlandse aandelen
- 25% – Vastgoedbeleggingstrusts (REIT’s)
- 5% – cryptocurrencies
- 10% – Andere alternatieve activa (private equity, goede wijn, verzamelobjecten).
2. Een passief beheerde inkomstengenererende portefeuille opbouwen
Belegger B heeft een aanzienlijk geldbedrag vergaard via zijn pensioenfonds. Dit geld moet zijn levensonderhoud de komende 20 jaar aanvullen. Daarom moet de belegger een portefeuille samenstellen met als hoofddoelen het behouden van kapitaal en het genereren van inkomsten.
Daartoe moet de portefeuille bestaan uit vastrentende effecten die een voorspelbare en betrouwbare stroom van rente- en dividendbetalingen opleveren. De risicotolerantie van deze belegger is aanzienlijk laag.
Hier is een hypothetische portefeuilletoewijzing die een dergelijk resultaat zou kunnen genereren:
- 30% – Investment-grade bedrijfsobligaties.
- 25% – langlopende staatsobligaties.
- 20% – Blue-chip dividendaandelen (ook wel dividend aristocraten genoemd).
- 15% – depositocertificaten (CD’s).
- 10% – Vastgoedbeleggingstrusts (REIT’s).
Te overwegen factoren bij het kiezen van een beleggingsstrategie
Een beleggingsstrategie moet worden gekozen na beoordeling van de unieke kenmerken van elke belegger, waaronder zijn/haar financi?le doelen, werksituatie, inkomen en risicotolerantie. Hier volgt een overzicht van de belangrijkste factoren waarmee rekening moet worden gehouden.
| Investeringsdoelen |
Duidelijk gedefinieerde doelen dienen als leidraad om de juiste strategie te kiezen. Geld sparen voor aankopen op korte termijn of de noodzaak om de kosten van levensonderhoud van de belegger aan te vullen, suggereert dat een conservatieve aanpak het beste alternatief is. Ondertussen neigen vermogensvorming en pensioensparen naar agressievere strategie?n die meer risico’s en extra rendement met zich meebrengen. |
| Tijdshorizon |
Beleggingsduur varieert van korte termijn (minder dan 3 jaar) tot middellange termijn (3-10 jaar) tot lange termijn (meer dan 10 jaar). Agressieve beleggers met een langere horizon streven naar groei van hun rekeningsaldo en zijn doorgaans bereid om in de tussentijd aanzienlijke dalingen en volatiliteitspieken te accepteren. Kortere horizonnen zijn beter voor conservatieve beleggers en doelstellingen om inkomsten te genereren. |
| Risicotolerantie |
Bepaal de maximale tolerantie voor schommelingen in de waarde van de portefeuille op basis van het vermogen om dalingen psychologisch te verdragen zonder het gevoel te hebben dat ze alle holdings moeten liquideren. Een hogere risicotolerantie stelt beleggers in staat om meer geld toe te wijzen aan aandelen en alternatieve activa, terwijl lagere drempels neigen naar vastrentende effecten waarvan het primaire voordeel het behoud van kapitaal is. |
Waarom is diversificatie belangrijk?
Spreiding over activaklassen, regio’s, sectoren en effecten wordt gebruikt om de volatiliteit van een portefeuille te compenseren door concentratie te vermijden in te weinig beleggingen die aan dezelfde economische risico’s blootstaan. Het combineren van effecten met een negatieve correlatie en met verschillende risico-rendementprofielen draagt bij aan dit doel.
Wat is de meest voorkomende winnende beleggingsstrategie voor beginnende beleggers?
Beginnende beleggers moeten overwegen om de eenvoudigste passieve beleggingsstrategie?n te volgen. Deze richten zich meestal op het opbouwen van vermogen door het kopen en aanhouden van een gediversifieerd mandje van goedkope index ETF’s.
Deze instrumenten bieden blootstelling aan aantrekkelijke marktgebieden, maar met ingebouwde diversificatie omdat ze beleggen in een groot aantal vergelijkbare effecten in plaats van een handvol. Afhankelijk van de doelen en risicotolerantie van de belegger kunnen de activaklassen, benaderingen en wegingen vari?ren.
Over het algemeen bieden ETF’s echter de gemakkelijkste en handigste manier om portefeuilles op te bouwen zonder urenlang onderzoek te doen naar individuele aandelen of duizenden uit te geven aan een professionele financieel adviseur.
