Cryptocurrency verbod uitgelegd: welke landen hebben crypto beperkt en waarom?

Als een digitale vorm van valuta die onafhankelijk van welke centrale autoriteit dan ook opereert, hebben cryptocurrencies de afgelopen jaren aandacht gekregen – zowel van voorstanders van een nieuwe vorm van monetair systeem als van regeringen die wantrouwend staan tegenover de potenti?le impact ervan.

Terwijl sommige landen cryptocurrency hebben omarmd als een veelbelovende financi?le innovatie door uitgebreide regelgevingskaders te introduceren om de ontwikkeling te ondersteunen, hebben andere landen het gebruik ervan sterk beperkt of volledig verboden.

Welke landen hebben cryptocurrencies verboden?

Verschillende landen over de hele wereld hebben hun burgers verboden om met cryptocurrencies om te gaan, terwijl andere het gebruik ervan op specifieke manieren hebben beperkt. Landen als Argentini?, Colombia, Iran en Taiwan hebben gedeeltelijke verboden ingesteld, zoals het toestaan aan individuen om digitale activa te bezitten of te minen, terwijl banken worden verboden deze als betaalmiddel te accepteren. Maar er zijn minstens 19 landen waar crypto volledig verboden is.

China is misschien wel het meest prominente land waar de cryptocurrency-activiteit is beperkt. Halverwege de jaren 2010 had China zijn positie als ’s werelds grootste cryptocurrency-mining-hub verstevigd, waarbij schattingen erop wezen dat het in 2018 maar liefst 75% van de Bitcoin-miningcapaciteit ter wereld zou hosten.

De Chinese overheid heeft echter een complexe relatie met cryptocurrencies, waarbij ze in september 2017 een algeheel verbod op het aanbieden van initi?le munten (ICO’s) oplegde en vervolgens in 2019 de handelsplatforms voor cryptocurrency verbood. Individuen bleven echter handelen, en omdat China een belangrijke speler is geweest in de markt van crypto hadden deze verboden een opmerkelijke impact op de prijs van Bitcoin en andere populaire munten en tokens.

De belangrijkste verandering kwam in 2021, toen de Chinese overheid haar harde optreden tegen cryptocurrency-activiteiten, waaronder mining, intensiveerde. Dit leidde tot de sluiting van veel mining-activiteiten en een verschuiving in het wereldwijde landschap van cryptocurrency-mining. Het Chinese aandeel in de mining-markt was eind 2021 gedaald tot ongeveer 21%.

De Chinese regering noemde zorgen over de financi?le stabiliteit en het witwassen van geld als redenen voor het verbod. Het heeft ook de acceptatie van zijn CBDC, de e-yuan, aangemoedigd, die de voordelen van een digitaal activum biedt en tegelijkertijd de controle over de geldhoeveelheid behoudt.

Nepal heeft cryptocurrency-transacties verboden sinds 2017, toen de centrale bank van het land een richtlijn uitvaardigde waarin stond dat alle transacties waarbij cryptocurrency betrokken was, als illegaal zouden worden beschouwd. Bangladesh vaardigde in 2017 ook een verbod uit waarin werd gewaarschuwd tegen het gebruik van Bitcoin en andere cryptocurrencies als een misdrijf dat tot gevangenisstraf kan leiden.

Verschillende Afrikaanse landen hebben een regelrecht verbod op cryptocurrencies opgelegd. De regering van Algerije, in Noord-Afrika, heeft in 2018 een wet uitgevaardigd die het gebruik, de aankoop, de verkoop en het bezit van cryptocurrencies criminaliseert, daarbij uit bezorgdheid over het mogelijke gebruik ervan bij illegale activiteiten. In Marokko hebben het Foreign Exchange Office en de centrale bank in 2017 een gezamenlijke waarschuwing afgegeven, waarbij ze benadrukten dat transacties waarbij cryptocurrencies betrokken zijn, onderworpen zouden zijn aan boetes. Ghana, Lesotho en Sierra Leone hebben verboden, net als Egypte, Libi? en Marokko.

In Latijns-Amerika heeft de Boliviaanse Financial System Supervision Authority in 2014 een resolutie uitgevaardigd die het gebruik van Bitcoin en andere digitale valuta verbiedt, daarbij verwijzend naar een gebrek aan consumentenbescherming en de kans op het witwassen van geld. In 2022 verbood de Boliviaanse centrale bank de banksector om cryptocurrency-activa te gebruiken, op de markt te brengen of te verhandelen om het publiek te beschermen tegen ‘risico’s, fraude en oplichting’ en ‘het risico van het cre?ren van economische verliezen’. Ondertussen werd Ecuador in 2014 een van de eerste landen die zijn eigen CBDC introduceerde, het “Sistema de Dinero Electrónico” (elektronisch geldsysteem), en het gebruik van gedecentraliseerde cryptocurrencies als wettig betaalmiddel verbood.

Net als China hebben verschillende landen evoluerende standpunten ingenomen over de legaliteit van cryptocurrencies binnen hun grenzen. De centrale bank van Bangladesh heeft bijvoorbeeld in 2017 aangekondigd dat transacties met cryptocurrency illegaal zijn op grond van de regelgeving op het gebied van het witwassen van geld en de financiering van terrorisme. De regering publiceerde echter in 2020 haar Nationale Blockchain-strategie, waarin zij “de noodzaak erkende om blockchain-technologie te verkennen om de technische capaciteit ervan te vergroten, de effici?ntie in e-Governances te vergroten en innovaties te bevorderen om Bangladesh naar een land met blockchain-ondersteuning te leiden.” Maar in 2022 gaf Bangladesh Bank een bericht uit waarin stond dat transacties met virtuele activa, inclusief virtuele valuta, niet zijn toegestaan.

De Egyptische autoriteiten zijn al lang kritisch over digitale valuta. In 2018 brachten religieuze leiders een verklaring uit dat virtuele valuta volgens de islamitische wet verboden zijn. In 2020 publiceerde de Centrale Bank van Egypte licentieregels voor het uitgeven, verhandelen of promoten van cryptocurrencies, wat aangeeft dat zij mogelijk op weg was om het legale gebruik ervan te reguleren. In 2023 herhaalde de centrale bank echter haar ‘eerdere waarschuwingen tegen het omgaan met alle soorten cryptocurrencies, hetzij via individuen, bedrijven, applicaties of digitale platforms. Daarbij benadrukt de Centrale Bank van Egypte dat er nooit een vergunning is afgegeven of verleend om dergelijke handelsactiviteiten op de Egyptische markt uit te oefenen vanwege de hoge risico’s die deze met zich meebrengen, inclusief maar niet beperkt tot schommelingen en aanzienlijke prijsvolatiliteit, evenals de daaruit voortvloeiende risico’s. gebruik bij financi?le misdaden en elektronische piraterij.”

In verschillende landen waar digitale activa officieel verboden zijn, blijven individuen deze actief verhandelen of aanhouden als waardeopslag of als manier om inkomsten te genereren. En het gedecentraliseerde karakter van cryptocurrencies kan het moeilijk maken om beperkingen af te dwingen. In Ethiopi? verklaarde de centrale bank in juni 2022 en herhaalde dat de handel in cryptocurrency illegaal was. Maar minder dan drie maanden later, in augustus, leek het zijn besluit te hebben teruggedraaid, waarbij werd gesteld dat exploitanten van cryptocurrency zich binnen tien dagen moesten registreren bij de Information Network Security Administration (INSA), het cyberbeveiligingsagentschap van de overheid. De INSA erkende dat “er interesse bestaat onder individuen en entiteiten in het aanbieden van cryptodiensten, waaronder mining en overdracht. Om dit veld goed te reguleren, is INSA begonnen met het registreren van individuen en entiteiten die betrokken zijn bij crypto-operaties.”

Waarom sommige landen cryptocurrency verbieden

Het besluit van verschillende regeringen om de handel in of het gebruik van cryptocurrency in hun land te verbieden, is geworteld in een combinatie van economische, regelgevende en veiligheidsproblemen. Hier zijn enkele belangrijke redenen waarom bepaalde landen ervoor hebben gekozen een voorzichtige aanpak of een volledig verbod te hanteren:

• Financi?le stabiliteit: Een van de belangrijkste zorgen van overheden is de potenti?le impact van cryptocurrencies op hun binnenlandse financi?le systemen. Hun gedecentraliseerde en vaak volatiele karakter kan risico’s met zich meebrengen voor de financi?le stabiliteit, aangezien plotselinge stijgingen of dalingen van de cryptoprijzen ernstige gevolgen kunnen hebben voor investeerders en financi?le instellingen.
• Consumentenbescherming: Het gebrek aan mechanismen voor beleggersbescherming op cryptomarkten kan consumenten kwetsbaar maken voor fraude, oplichting en marktmanipulatie. Onervaren beleggers kunnen het slachtoffer worden van Ponzi-fraude of hun spaargeld verliezen vanwege het speculatieve karakter van de cryptocurrency-markten.
• Witwassen van geld en illegale activiteiten: Cryptocurrencies bieden een zekere mate van anonimiteit, waardoor ze aantrekkelijk worden voor criminelen vanwege het witwassen van geld, belastingontduiking en illegale transacties. Regeringen zijn bezorgd dat cryptocurrencies worden gebruikt om terrorisme, drugshandel en andere illegale activiteiten te financieren.
• Belastingontduiking: Cryptocurrency-transacties kunnen moeilijk te traceren zijn, wat aanleiding geeft tot bezorgdheid over belastingontduiking. Sommige regeringen zijn bezorgd dat een toename van het aantal individuen of bedrijven die cryptocurrencies gebruiken om belasting te ontwijken, hun inkomsten zou kunnen verminderen.
• Gebrek aan controle: Cryptocurrencies opereren buiten de controle van centrale banken en overheden. Sommige regeringen beschouwen dit als een uitdaging voor hun soevereiniteit, waardoor de controle over de geldhoeveelheid en het monetair beleid afneemt.
• Financi?le fraude: Cryptocurrency-markten zijn vol van oplichting, frauduleuze initi?le muntaanbiedingen (ICO’s) en Ponzi-fraude. Overheden verbieden vaak cryptocurrencies om hun burgers te beschermen tegen het slachtoffer worden en hun geld verliezen.
• Particuliere crypto: Sommige landen ontwikkelen hun eigen digitale valuta’s van de centrale bank (CBDC’s) en zien particuliere cryptocurrencies als een potenti?le bedreiging voor de adoptie ervan. Ze kunnen ervoor kiezen om particuliere cryptocurrencies te verbieden of zwaar te reguleren om het gebruik van hun eigen digitale valuta te bevorderen.

Conclusie

Hoewel cryptocurrency wijdverspreid populair is geworden als een gedecentraliseerde en grenzeloze vorm van digitale valuta, hebben niet alle landen het met open armen omarmd. De posities op het gebied van de regelgeving veranderen regelmatig, waarbij sommige regeringen cryptocurrency volledig verbieden, terwijl ze proberen de implicaties van blockchain-technologie en digitale activa op hun financi?le systemen te beoordelen. Deze beperkingen komen vaak voort uit zorgen over de financi?le stabiliteit, consumentenbescherming en de mogelijkheid van illegale activiteiten zoals het witwassen van geld.

Het zich snel ontwikkelende karakter van de cryptocurrency-industrie betekent dat de regelgevingsaanpak in de toekomst kan blijven evolueren, omdat overheden worstelen met het vinden van de juiste balans tussen het omarmen van innovatie en het beperken van potenti?le risico’s.